چندی است شاهد دروغ پراکنی برخی سایتها و صفحات قوم گرا در زمینه ی عقب ماندگی! اقتصادی و صنعتی استانهای آذربایجان شرقی و غربی نسبت به دیگر استان های کشورهستیم.گرچه  پوچ بودن این ادعاها بر بسیاری از هموطنان ما آشکار شده است و سخنان این جریان ورشکسته  دیگر خریداری ندارد اما وقاحت پانترکی مرزی نمی شناسد....

بی شک آذربایجان یکی از توسعه یافته ترین استانهای کشور چه از لحاظ صنعتی و چه از لحاظ اقتصادی می باشد و در بسیاری از شاخصه های توسعه  کشوری  مقام اول را دارا می باشد.

ولی چندی است در سایت های مختلف شاهد ادعاهای قومیت گرایان در زمینه ی توسعه نیافتن صنایع مس آذربایجان و بردن مس آذربایجان به سایر استانهای کشور برای فرآوری صنعتی....و حتی استفاده از لغت فکاهی مانند، استعمار آذربایجان!،.... هستیم!!!( البته می توان گفت بر مبنای این منطق!!! قومیت گرایان، مثلا در نقاطی که فاقد منابع نفت و گاز هستند(آذربایجان) نبایستی پالایشگاه(پالایشگاه تبریز) و پتروشیمی احداث کرد چون نفت مناطق نفت خیز به مناطق غیرنفت خیز انتقال می یابد.!!!)
ضمن اینکه این ادعاها، به خودی خود حکایت از دید و فهم بسیار سطحی این جریان ورشکسته نسبت به حوزه ی اقتصاد و صنعت دارد....بر آن شدم تنها با  دادن گزارشی کوتاه و مختصر از توسعه صنعت مس آذربایجان، در چند سال اخیر، و همینطور سال جاری (1391خورشیدی)، و با دادن چشم انداز توسعه صنعت مس در سال های آتی، در آذربایجان، قضاوت درستی یا نادرستی این ادعاها را به عهده ی همیهنان ارجمند بگذارم:

آذربايجان را مي توان يکي از کانون هاي آثار باستاني ايرانزمين دانست...اگر چه شوربختانه در اثر يورش هاي بيگانگاني چون مغولان و عثماني ها و روسها و رخداد هاي طبيعي چون سيل و زلزله بسياري از کتيبه هاي تاريخي و بناهاي ارزشمند از بين رفته و منهدم شده اند،اما هنوز بناهايي وجود دارند که بتوانند ساليانه ارزش جذب هزاران گردشگر را داشته باشند که شيفته ديدار از آثار گرانسنگ تاريخي هستند...آثاري همانند قلعه بابک کليبر ،تخت سليمان و يا آتشکده آذرگشنسب تکاب ،مجموعه مقبره شيخ صفي الدين اردبيلي ،ارگ و ربع رشيدي تبريز ،رصد خانه و برجهاي تاريخي مراغه،مسجد جامع و مقبره سه گنبد اروميه و چندين بناي ديگر در شهر هاي خوي و سلماس و ماکو و نقده و مياندوآب...

در مسئله ی دریاچه ی ارومیه و نجات این دریاچه ی ارزشمند، بایستی از هرگونه احساسی نگاری دوری جست...متاسفانه شاهد این هستیم برخی اشخاص و بعضا گروه های کوچک قومیت گرا..... بجای آنکه بدنبال حل این مشکل باشند بدنبال بهرِبرداری از این، قضیه هستند و حتی سعی دارند این مسئله ی زیست محیطی مهم، را بنا به دلایلی سیاسی جلوه دهند که به هیچ عنوان صحیح و منطقی نمی باشد..... در این مقاله سعی شده است با رویکردی منطقی و علمی در بررسی دلایل اصلی خشک شدن این دریاچه، و اشاره به تبعات آن وهمچنین با دادن راهکارهایی در حل این معضل ، گامی هرچند کوچک، برای نجات دریاچه ی زیبای ارومیه بردارد.....

فدرالیسم الگوی خوبی برای پیاده کردن آن در جامه ایران به شمار نمی رود. فدرالیسم(فدرال به معنی وحدت است) رهیافتی است که با الگوی آن، کشورها و سرزمین های جدا از هم با مردمانی متقاوت کنار یکدیگر زندگی کنند و در عین حال دشواری های آن را نیز دارد. فدرالیسم الگویی است از کثرت به وحدت یعنی برای تامین وحدت برای واحدهای سیاسی جداگانه الگو فدرالیسم سودمند به شمار می رود زیرا از این طریق هم استقلال سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آن واحدها تا اندازه زیادی تامین می شود و هم وحدت واحدها سیاسی با دولت مرکزی و هم چنین با یکدیگر.

به هیچ عنوان الگوی فدرالیسم برای کشورهای چند قومیتی(مذهب،دین و یا زبان) یا چند نژادی یا چند فرهنگی کارآمد و راه گشا نمی نماید. تجربه دیگر کشورها (هند، پاکستان،نیجریه،یوگسلاوی پیشین، اتیوپی و...) در این مورد چندان قابل توجه نبوده است. ایران کشوری است که سابقه تاسیس آن به عنوان یک واحد سیاسی جدی بیش از بیست و پنج سده می گذرد.

مطهر بن طاهر مقدسى:

گويند معتدلترين و با صفاترين و بهترين بخشهاى زمين ايرانشهر است و همان است كه به اقليم بابل معروف است: درازاى آن ميان رودخانه بلخ تا رودخانه فرات و پهناى آن ميان درياى غابسكين (آبسكون) تا درياى فارس و يمن و سپس به طرف مكران و كابل و طخارستان و منتهاى آذربايجان است و آنجا برگزيده بخشهاى زمين و ناف زمين است، به علت اعتدال رنگ مردم آن و استواى پيكرهاشان و سلامت خردهاشان. زيرا كه ايشان از سرخى روميان و بدخويى تركان و زشتى چينيان و كوتاه بالايى يأجوج و مأجوج و سياهى حبشيان و ناباندامى زنگيان بر كنار بودهاند و از همين روى به نام ايرانشهر خوانده شده، يعنى قلب شهرها و ايران به زبان اهل بابل- در باستان- به معنى دل و قلب است . ايرانشهر، سرزمين فرزانگان و دانشوران است و ايشان بخشنده و بخشاينده و با تميز و هوشمندند و هر خوى نيكى را كه ديگر مردمان جهان از دست دادهاند، اينان دارا هستند.
در شناخت اين سرزمين، همين بس كه هيچ كس از جاى ديگر بدانجا نمىآيد، يا آورده نمىشود، مگر آنكه ديگر در دلش شوق بازگشت به محل خويش نيست تا بدانجا بازگردد، در صورتى كه وضع آن سرزمينهاى ديگر بدين گونه نيست.


 

بیوگرافی:

خالق هوپ هوپ نامه

ميرزا علي اكبر طاهرزاده، متخلص به صابر، متولد 1241 ش 300 ماه مه 1862( در شماخي ، بنيانگذار شعر واقع گراي آذربايجان و شاعر طنز پرداز چيره دست، بدون ترديد يكي از برجسته ترين و بزرگترين شعراي طنز سراست كه شعر و قلمش هردو به مفهوم واقعي ، در خدمت مردم ستم كشيده و رنج ديده و در دفاع از آزادي و عدالت اجتماعي قرار داشت.
صابر چندي در مكتبخانه هاي قديم و سپس در مكتب سيدعظيم شيرواني كه با اصول جديد اداره مي شد آموزش ديد. حال و هواي اين مكتب با مكتبخانه هاي ديگر متفاوت بود.

شادروان صابر از قله های شعر نقاد ایران شمالی بود و در دل همواره ارزوی ترقی و پیشرفت ایران و قفقاز و عثمانی را داشت/..شاعر از شیفتگان ادبیات ایران بود..بار ها در اشعارش از نظامی و خاقانی و فردوسی و حافظ و سعدی یاد کرده است..صابر در پایان عمرش بر ان شد تا شاهنامه فردوسی را به زبان ترکی باز گرداند...ارزندگی این تکاپو در این بود که اشعار برگردانده شده از شاهنامه غالبا مثنوی هستند و بسیار زیبا...افسوس که عمرش کفاف نداد و این مهم را به سرانجام نرسانید و تنها موفق به ترجمان کمتر از یکهزار بیت از شاهنامه ای شد که همواره او را می ستود...از او دیوانی اکنده از شعر های ترکی و بخش کمتری فارسی بیادگار باقی مانده است..صابر در اشعارش هیچگاه شمال ارس را با نام جعل شده ..اذربایجان..نام نبرده است و با بررسی اشعار او به راحتی می توان به سند دیگری پیرامون افشای جاعلان دست یافت...در بخش دیگر چند بیتی از ترجمان زیبای شاهنامه صابر را خواهم اورد